Demokratyczna Republika Konga

Demokratyczna Republika Konga kojarzy nam się przede wszystkim z dziką i niedostępną wyspą, nieujarzmiona przyrodą, lasami deszczowymi i nieprzychylnymi tubylcami. Taki wizerunek kraju przedstawiają liczne filmy fabularne, rozgrywające się właśnie w tym kraju. Chociaż DR Konga jest państwem afrykańskim, to niewiele ma wspólnego z pustynią głównie z uwagi na lokalizację w dorzeczu rzeki Kongo i w pobliżu oceanu, dzięki czemu jest to bogaty przyrodniczo kraj. Panuje tu niepodzielnie jednopartyjna republika i od lat toczą się zbrojne konflikty.

Geografia

DR Konga jest dużym powierzchniowo krajem, na terenie Afryki zajmującym pod tym względem drugie miejsce. Leży ona w środkowej części kontynentu wzdłuż rzeki o tej samej nazwie. U ujścia rzeki kraj posiada dostęp do Oceanu Atlantyckiego, a długość wybrzeża to 37 km. Warto też zaznaczyć, że Demokratyczna Republika Konga posiada jeszcze sąsiada w postaci Republiki Konga i wykształciła się ona z państwa noszącego nazwę Zair. Wcześniej nosiła ona też nazwę Kongo Belgijskie. Długość granic tego ogromnego kraju to aż 10 744 km. Sąsiadami kraju są Angola i Kongo, dzielące ok. 2,5 tys. km granic każde, Zambia – 1930 km, Republika Środkowoafrykańska – 1577 km, Uganda i Sudan Południowy ok. 700 km oraz Burundi, Rwanda i Tanzania. Najwyższym punktem w kraju jest Szczyt Małgorzaty liczący 5110 m npm, a największą rzeką – Kongo. Większość terytorium kraju pokrywa dżungla, przechodząca w kierunku południowym w sawanny, a w zachodnim w góry i stepy. Największe miasta kraju, to Kinszasa (Kinshasa), która liczy 8 milionów mieszkańców i jednocześnie pełni funkcję stolicy, Lubumbashi, Mbuji-Mayi, Kisangani, Kananga, Mbandaka i Bukavu. DR Konga dzieli się administracyjnie na 25 prowincji.

Historia

Ślady bytności człowieka na terenie dzisiejszej DR Konga odkryto jeszcze z czasów paleolitu. Początkowo istniały tu prymitywne państwa plemienne, które rozwijały się bardzo powoli, częściowo jednocząc się w federacji Kuby. Pierwszym w miarę jednolitym państwem była Luba, która powstała w XVI wieku. Bardziej intensywny rozwój nastąpił w wyniku ingerencji Portugalczyków, którzy dotarli na te tereny pod koniec XV wieku. Luba jest wynikiem tej ingerencji oraz nawiązania stosunków dyplomatycznych z królem Konga. W XIX wieku dotarli w te rejony Belgowie reprezentowani przez wyprawę Stanleya, którego imieniem nazwano najwyższą górę w kraju. Belgijski król Leopold został uznany suwerenem Konga i ustanowiono też powstanie Wolnego Państwa Kongo. Kiedy w 1908 roku Leopold przekazał prawo do państwa narodowi belgijskiemu zmieniono nazwę na Kongo Belgijskie, nadając mu status kolonii. W 1960 roku Belgia przyznała DR Konga niepodległość. Rozpoczął się okres wojny domowej oraz rządów tyrańskich Mobutu, który zmienił nazwę państwa na Zair i doprowadził do upadku gospodarki. Po obaleniu jego rządu w 1997 roku niewiele się zmieniło. Nadal dochodzi tam do aktów przemocy, a ludność cywilna żyje w wielu miejscach na skraju nędzy. Znamienne dla tej wojny jest wyjątkowe okrucieństwo tych, którzy walczą o pozorne wyzwolenie. Dochodzi do straszliwych aktów przemocy, masowych mordów dzieci, aktów kanibalizmu i tortur. Rekrutuje się nawet dzieci, których pod bronią jest 117 tysięcy.

Ludzie

Ludność DR Konga jest bardzo zróżnicowana. Kraj zamieszkuje 51 964 999 ludzi podzielonych na około 250 grup etnicznych, wśród których dominują Kogo, Luba i Mongo. Obowiązuje tu też wiele różnych języków, chociaż oficjalnym jest francuski. W regionach posługują się językami Kongo, Lingala, Tshiluba i Suahili. Kraj jest bardzo słabo zaludniony. Średnie zagęszczenie to 20 osób/km2. Najwięcej skupisk ludzkich znajduje się na płaskowyżach, na sawannie, przy rzekach i jeziorach. Rejony dżungli są niezamieszkałe. Dominującą religią jest protestantyzm, który obejmuje tu 45% wszystkich mieszkańców. Katolicy stanowią 38,7%, kimbanginiści – 10,8%, muzułmanie – 1,1%. Pozostałe religie, to odmiany lokalne, bahaizm i świadkowie Jehowy. Podział wiekowy społeczeństwa kształtuje się mniej więcej po połowie na okres do 14 roku życia i w przedziale 15-64 lata. Starszych jest zaledwie 3%. Oznacza to bardzo mody wiek społeczeństwa i wysoki przyrost naturalny, co z pewnością wynika z wojen i dużej śmiertelności starszych. Na dość wysokim poziomie utrzymuje się analfabetyzm, który średnio wynosi 22%, z tym, że u kobiet tylko 14% a u mężczyzn aż 33%.

Gospodarka

Podstawą utrzymania ludności DR Konga jest rolnictwo, w którym zatrudnia się około 65% populacji. Pozostałe 22% pracuje w sektorze usługowym, a 13% w przemyśle. Przedmiotem upraw są przede wszystkim kawa, cukier, olej palmowy, kauczuk, herbata, drzewo chininowe, maniok, banany, warzywa korzeniowe, kukurydza, owoce. Surowcem eksportowym jest również drewno. Poza rolnictwem ważne miejsce zajmuje tez górnictwo. DR Konga jest największym na świecie producentem kobaltu. Eksploatuje się też złoża rud miedzi, manganu, cynku, cyny, żelaza, diamentów, złota i srebra, węgla kamiennego oraz ropy naftowej. Rozwinięty przemysł hutniczy, petrochemiczny, spożywczy, włókienniczy, cementowy oraz produkcja energii elektrycznej z hydroelektrowni, która wynosi 5 740 mln kW/h. Podstawowym źródłem energii jest woda, która zapewnia jej 97,39%. Rozwija się tu także rybołówstwo. Podstawowymi problemami związanymi z gospodarką są problemy ekologiczne, czyli zanieczyszczenia wód, kłusownictwo, wycinka lasów i związana z tym erozja gleby.

Informacje ogólne

Oficjalna nazwa: Demokratyczna Republika Konga
Powierzchnia: 2 344 858 km²
Ludność: 66 515 000; km2 28
Stolica: Kinszasa
Ustrój: republika
Waluta: 1 frank kongijski
Język: francuski, kongo
Religie: protestantyzm 45%, katolicyzm 38,7%, kimbangizm 10,8%

			Lovetotravel Kontakt

Ważne: nasze strony wykorzystują pliki cookies